چلسی و داغ نژادپرستی

یادداشت‌های حمیدرضا صدر؛ باشگاه چلسی طی سال‌های اخیر تلاش فراوانی کرده تا داغ نژادپرستی را از پیشانی‌اش پاک کند، ولی حادثه مترو پاریس بار دیگر همه را به بازنگری تاریخ آن‌ها فراخوانده.

   

آن‌ها فریاد می‌زدند "... ما نژادپرست هستیم، ما نژادپرست هستیم و این راه و رسمی است که دوستش داریم". آن‌ها مرد سیاهپوستی را از واگن قطار بیرون انداختند. آن‌ها سپیدپوست بودند و طرفدارچلسی. آن‌ها نمونه‌ای بودند از نژادپرستی جاری در فوتبال اروپا از روسیه گرفته تا ایتالیا و اسپانیا و آلمان و انگلیس. آن‌ها – خوشبختانه – نشان دادند نژادپرستی در فوتبال اروپا محو نشده. نشان دادند شعارهای سپ بلاتر که فوتبال فاصله رنگ‌ها را محو کرده یا ادعاهای ژوزه مورینیو که "نژاد پرستی در فوتبال نمی‌بینم" چقدر بی‌اساس هستند. آن چه در پاریس بین آن مرد سیاه و آن گروه طرفداران چلسی گذشت پرده از زخم کهنه‌ای برداشت که فوتبال اروپا – و با ترکیب بزرگ‌تر جامعه اروپا – تلاش کرده نادیده‌اش بگیرد. تلاش کرده انکارش کند... یک روز پیش از واقعه مترو پاریس بود که آریگو ساچی مربی افسانه‌ای میلان و تیم ملی ایتالیا طی سخنرانی برای جوانان اظهار نگرانی کرد خارجی‌ها و سیاهپوست‌ها در حال بلعیدن فوتبال ایتالیا هستند. پاییز امسال بود که کارلو توچیو رئیس اتحادیه فوتبال ایتالیا بازیکنان تیره پوست را موجوداتی "موز‌خور / میمون" خواند و یوفا او را با ممنوعیت حضور در نشست‌هایش روبرو ساخت، ولی زخم عمیق‌تر بود. خیلی عمیق‌تر.

 

آمار کاملا خام

آمار دولتی انگلیس نشان می‌دهند در حال حاضر 91 طرفدار چلسی به دلیل نژادپرستی با ممنوعیت حضور در استادیوم‌ها روبرو هستند که پس از 127 طرفدار نیوکاسل در رتبه دوم قرار دارند.

 

بازنگری خاطرات اولین بازیکن سیاه چلسی

پل کانوویل اولین بازیکن سیاهپوست چلسی بشمار می‌رفت که سال 1981 پا به استمفورد بریج گذاشت و تا 1986 آن جا ماند و طی پنج فصل 79 بار به میدان رفت. او بعدها در کتابش تحت عنوان "سیاه و آبی" – که جایزه بهترین کتاب زندگینامه سال 2009 را هم گرفت – توصیف کرده چگونه از همان روز اول که در میدان برای انجام نخستین بازی‌اش با پیراهن چلسی برابر کریستال پالاس گرم می‌کرد مورد عتاب نژادپرستانه طرفداران چلسی قرار گرفت. توضیح داده آن فصل، نکبتی‌ترین دوران زندگی‌اش بود. او در کتابش نوشته "... وقتی برابر آن طرفداران، خوب بازی می‌کردی و گل می‌زدی از شادی به هوا می‌پریدند. ولی این بدین مفهوم نبود که خودت را پذیرفته‌اند. بدین مفهوم نبود رنگ سیاه و سفید را نادیده گرفته‌اند. بلکه بدین معنی بود به تو فرصت داده‌اند برایشان بازی کنی و پیراهن تیم‌شان را بپوشی. حتی در آن لحظات هم آن‌ها خود را ارباب سپیدپوست احساس می‌کردند و تو را برده سیاه".

چلسی این دوران تیم چند ملیتی و چند قومی بشمار می‌رود. دیدیه دروگبا، کورت زوما، لویس رمی، جان اوبی میکل، ناتان آکه، رامیرس، ویلیان و خوان کوادرادو در تیم اصلی جملگی تیره پوست هستند، ولی آن چه همان گروه طرفداران چلسی در مترو پاریس انجام دادند نشان می‌دهد حضور این بازیکنان هم تغییری بر رویکرد نژادپرستانه‌شان نگذاشته.

 

هدهانترهای چلسی

آن‌ها خود را " شکارچیان سر چلسی / Chelsea Headhunters " می‌خوانند. آن‌ها گروه سازمان یافته‌ای هستند که در صف دست راستی‌ترین گروه‌های اروپا قرار دارند. ارتباط نزدیک با تشکیلات نئونازی " Combat 18 " (عدد 18 برگرفته از حروف اول نام آدلف هیتلر / Adolf Hitler است که " 1 " اشاره به حرف " A " است و " 8 " اشاره به " H " حرف هجدهم الفبای لاتین ) که در بریتانیا شکل گرفته و این گروه تاکنون ده‌ها مهاجر و رنگین پوست را کشته‌اند. هدهانترهای چلسی با تشکیلات دست راستی ضد خارجی و ضد تیره پوستان " National Front / جبهه ملی " که سال 1967 برپا شد و هزاران عضو دارد و در عصر مارگارت تاچر رابطه نزدیکی را هم با دولت انگلیس رقم زد گره خورده‌اند. هدهانترهای چلسی با اوباش‌های کاردیف سیتی، سوانسی، گلاسکو رنجرز و لیدز یونایتد و همین طور لاتزیو و ورونا در ایتالیا مراوده نزدکی دارند. آن‌ها سازمان یافته عمل می‌کنند و اعضای رسمی دارند...از درگیری‌های سال‌های اخیر این گروه باید آن چه در فوریه 2010 طی دیدار جام حذفی گذشت و 24 تن دستگیر شدند و 18 نفرشان به دو سال زندان محکوم شدند اشاره کرد. پارسال در دیدار پاری سن ژرمن – چلسی در دوم آوریل طی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان بود که 300 تن از اعضای هدهانتر چلسی از مسیر بلژیک خود را به فرانسه رساندند تا درگیری‌های سازمان یافته‌ای را انجام دهند و پلیس فرانسه با کمک دستگاه‌های اطلاعاتی با آن‌ها روبرو شد.

 

اتوئو در استمفورد بریج

ساموئل اتوئو بارها عنوان کرده طی دیدار چلسی و بارسلونا در رقابت‌های لیگ قهرمانان 2005 گروهی از طرفداران چلسی چگونه و با چه جمله‌هایی او را یک "میمون موزخور" خواندند.

 

ماجرای پاتریس اورا در استمفورد بریج

26 آوریل 2008 بود که سام بتل مسئول زمین استمفورد بریج پس از دیدار چلسی – منچستر یونایتد خطاب به پاتریس حین خروج از میدان دشنام‌های نژادپرستانه‌ای داد و درگیری پرسروصدایی برپا شد. آن چه به دخالت ریو فردیناند، گری نویل و کارلوس توز به دفاع از اورا انجامید و تصاویر زد و خورد در رسانه‌ها پخش شدند. اتحادیه فوتبال انگلیس هم بتل را جریمه کرد و هم اورا را، ولی باشگاه چلسی از بتل جانانه به دفاع برخواست و ادعا کرد او وظیفه‌اش را انجام داده.

 

نژاد پرستی کاپیتان جان تری

دوم نوامبر 2011 بود که پلیس انگلیس جان تری کاپیتان چلسی و تیم ملی انگلیس را به بازجویی به اتهام عتاب‌های نژادپرستانه علیه آنتون فردیناند بازیکن کویینز پارک رنجرز طی دیدار دو تیم لندنی فرا خواند. در فیلم ویدئویی نشان داده شده در دادگاه تری خطاب به فردیناند او را "سیاه لعنتی..." خطاب کرده بود. تری در دادگاه گفت از فردیناند پرسیده بود "... هی آنتون فکر می‌کنی من تو را سیاه لعنتی... خواندم؟" او در دادگاه اولیه محکوم شد و در سوم فوریه 2013 بازوبند کاپیتانی را از او گرفتند (آن چه سرانجام به جدایی فابیو کاپلو از تیم ملی انگلیس انجامید). دادگاه‌های بعدی طولانی‌تر شدند و با حضور کارشناسان لب خوانی و شاهدان پرشمار. آن چه سرانجام او را به دشنام دادن و نه نژادپرستی محکوم کرد و برای تری چهار جلسه محرومیت و جریمه مالی 220 هزار پوندی – یک رکورد – به ارمغان آورد. ولی چهار جلسی محرومیت او مورد انتقاد قرار گرفت. لویی سوارز بازیکن لیورپول در همان دوران برای دشنام‌های نژادپرستانه به پاتریس اورا مدافع سیاهپوست منچستر یونایتد با 8 جلسه محرومیت روبرو شده بود. پس از آن بود که رسانه‌های بریتانیایی تری و چلسی را مورد انتقاد شدید قرار دادند. این که تری هرگز شخصا از فردیناند عذرخواهی نکرد و این که باشگاه چلسی به حمایتش از تری ادامه داد و بازوبند کاپیتانی تیم را از او نگرفت. تری همان روزها با تیم ملی وداع کرد.

 

کدام قدم بعدی؟

اکنون همه انتظار دارند باشگاه چلسی واکنش تندی علیه نژادپرستی نشان دهد که احتمالا چنین هم خواهد شد. ولی دامنه زخم کهنه ورای استمفورد بریج می‌رود و همه این را خوب می دانند.

منبع:یک ورزش