چلسی 0-2 از پورتو پیش بود و هواداران که خیالشان از بابت این پیروزیِ خانگی در چمپیونز لیگ راحت شده بود شروع کردند به ترک استمفورد بریج. در فصلی پر تلاطم در لیگ، یک پیروزی اروپایی با نمایشی کاملا برتر اندکی آرامش را به این هواداران باز گردانده بود. تا اینکه ژوزه مورینیو تصمیم گرفت ادن آزارد را تعویض کند، بازیکنی که نقشی مستقیم روی هر دو گل چلسی داشت و بهترین بازی خودش در این فصل را به نمایش گذاشته بود. آزارد با تشویقِ تماشاگران در حال خارج شدن از زمین بود. او با لویک رمی که قرار بود جایش را در تیم بگرید دست داد، اما وقتی مورینیو به سمتش رفت تا بهش تبریک بگوید و بابت نمایشش ازش قدردانی کند، او بی تفاوت از کنار مربیاش گذشت و روی نیمکت نشست.
گاهی خیلی ساده میتوان با نگاه به گذشته از یک اتفاق نتیجهای کلی گرفت، با این حال این لحظه، لحظهای کلیدی در سرنوشت چلسی و مورینیو و آزارد به نظر میرسید. این بی تفاوتی نسبت مربی، در حالیکه که یک هفتهیِ بعد مایکل امنالو، مدیر فنی باشگاه، از اختلاف نظر بازیکنان و مورینیو حرف زد، نشانهای بارز از شرایط نابسمانِ رختکنِ چلسی بود. از این لحظه به بعد بود که انگار دیگر راه بازگشتی برای مورینیو وجود نداشت و سرنوشتی محتوم انتظارش را میکشید.
بعد پردهیِ آخر از راه رسید، وقتی در جریان شکستِ 1-2 چلسی مقابلِ لستر سیتی، که خودش انتقام کلودیو رانیری از باشگاهی بود که 12 سال پیش اخراجش کرده بود، آزارد با وجود درخواست مورینیو ازش برایِ ادامه دادن به بازی، با اعلام مصدومیتش از زمین خارج شد. پس عجیب نبود که یک هفتهیِ بعد، بعد از اخراج مورینیو و شروع دورانِ جدید چلسی، هوادارانِ آبیهای لندن در جریان پیروزی خانگیِ تیمشان مقابل ساندرلند از آزارد به عنوان یکی از سه خائنِ اصلی نام بردند.
اما رابطهیِ مورینیو و آزارد از همان ابتدا هم رابطهای ساده و سر راست نبود. مورینیو همیشه از آزارد میخواست در کارهایِ دفاعی بیشتر شرکت کند، تا جایی که حتی یک بار در همان فصلِ اول در جمعِ بازیکنانِ دیگرش، در حضور خودِ آزارد گفت: «ما امروز قراره 10 نفره بازی کنیم.» آزارد هم که پیش از این تجربهیِ بازی تحت رهبری چنین مربیِ سختگیری را نداشت، از این رویکرد مورینیو جا خورده بود و گفته بود: «گاهی وقتی باهاش چشم تو چشم میشی واقعا ترسناکه.»
به مرور زمان این رابطه بهبود پیدا کرد و آزارد که ذاتا بازیکنی یاغی نیست تلاش کرد دستوراتِ مربیاش را تا جای ممکن اجرا کند. با این وجود هنوز مشکلاتی بینِ او و مورینیو وجود داشت، به خصوص بعد از شکست چلسی در چمپیونز لیگ مقابلِ اتلتیکو مادرید در سالِ 2014، وقتی مورینیو دربارهیِ نمایشِ آزارد گفت: «ادن از اون بازیکنایی هست که به لحاظ ذهنی نمیتونه همیشه به عقب نگاه کنه و حواسش به فولبکش باشه.» در نهایت اما وقتی آزارد در سالِ قهرمانیِ چلسی در لیگ به عنوان بهترین بازیکنِ انگلیس انتخاب شد به شکلی طنزآمیز گفت شاید کاندیداهایِ دیگر برایِ بردن این عنوان باید بیشتر تلاش میکردند. این حرف به دل مورینیو نشست.
این اوج رابطهیِ مورینیو و آزارد بود، وقتی حتی پدرِ ستارهیِ بلژیکی هم دربارهیِ مربیِ پسرش گفت مورینیو اعتماد به نفس بسیار زیادی به او داده و ازش بازیکنِ بهتری ساخته. مورینیو هم در این دوران بارها از استعدادِ بالایِ آزارد حرف زد و او را با مارادونا و مسی مقایسه کرد. اما این فشار بالا رویِ "مسیِ چلسی" فصلِ گذشته همراه با مصدومیتِ او در تابستان شد و از اینجا به بعد بود که سیر نزولی رابطهیِ مورینیو و آزارد آغاز شد. کار حتی به جایی رسید که مورینیو که اعتقاد داشت آزارد باید خیلی زودتر از اینها به فرمِ سابق و آمادگیِ کامل بدنیاش برسد یک بار بهش گفت: «تو در حد این تیم نیستی و باید بفروشمت.»
در همین جو بود که مورینیو و آزارد برایِ رفعِ اختلاف نظرشان جلسهای باهم گذاشتند، جایی که آزارد از مربیاش خواست نقشی مرکزیتر در تیم بهش بدهد. مورینیو این درخواستِ آزارد را پذیرفت و در بازی بعدی مقابلِ لیورپول او را به مرکزِ زمین منتقل کرد. اما در حالیکه نتیجهیِ بازی در استمفورد بریج 1-1 بود مورینیو آزارد را بیرون کشید تا ضربهیِ دیگری به اعتماد به نفسِ ستارهاش بزند.
با وجود تمامِ این داستانها اما وقتی مورینیو از چلسی اخراج شد آزارد پیغامی برایش فرستاد و خودش را تا حدی مسئول این اتفاق دانست، چون در طول فصل فرم همیشگیاش را نداشته. مورینیو هم در جوابِ آزارد نوشت: «امیدوارم در آینده موفق باشی، هم خودت و هم خانوادهیِ فوقالعادهات.»
این فصل آزارد یک بار دیگر اوج گرفته و بخشی از این اوج گرفتن را مدیون سیستمِ 1-2-4-3 آنتونیو کونته است، سیستمی که به خاطر حضور پر انرژیِ مارکوس آلونسو به عنوانِ وینگبکِ چپ در آن آزادی بیشتری به او داده. آزارد در دو بازی این فصلِ چلسی مقابلِ یونایتد درخشید و در بازیِ رفتِ لیگ هم دروازهیِ تیمِ مورینیو را باز کرد. در بازیِ جام حذفی چیزی که به نظر میرسید هدف قرار دادنِ مستقیم او از سویِ مورینیو به عنوان استراتژیِ اصلیاش برایِ خنثی کردنِ چلسی بود. کارت قرمزیای که آندر هررا در این بازی گرفت حاصل خطاهایِ پشتِ سر هم او و فیل جونز رویِ آزارد بود.
با توجه به نتیجهیِ نهایی آن بازی، مورینیو برایِ بازی امشب در اولدترافورد باید با دقت بیشتری استراتژیِ مهار آزارد را بچیند، استراتژیای که جدا از بعد تاکتیکیاش، بعدی روحی روانی هم برایِ او خواهد داشت.
منبع:آی اسپورت