بوندسلیگا در یک قدمى لیگ برتر جزیره

 فوتبال باشگاهى در انگلیس همانند فوتبال ملى این کشور در سطح بین المللى با مشکلاتى مواجه شده است، سه نماینده لیگ جزیره در این فصل از ر قابت هاى لیگ قهرمانان از شرایط چندان مساعدى برخوردار نیستند و با ادامه چنین روندى بوندسلیگا در رده بندى پنج ساله یوفا، جایگزین لیگ برتر جزیره خواهد شد.

در فوریه سال 2011 و با برد 2:0 بایرلورکوزن مقابل متالیست خارکوف در لیگ اروپا، بوندسلیگا توانست جایگزین سرى آ در رده بندى پنج ساله یوفا شود.   مطبوعات و رسانه هاى ایتالیایى در آن زمان، قرار گرفتن آلمان در رده سوم رده بندى پنج ساله یوفا را پدیده اى موقتى و گذرا مى دانستند چون آنها در آن زمان معتقد بودند که لیگ قهرمانان اروپا به زودى کیفیت پایین تیم هاى آلمانى را نمایان خواهد نمود.

اما خلاف چنین ادعایى بعدها به اثبات رسید، چون حضور تیم چهارم بوندسلیگا در رقابت هاى لیگ قهرمانان اروپا سبب تقویت مدام تیم هایى نظیر شالکه و بایرلورکوزن شد و از طرفى تیم هایى نظیر مونشن گلادباخ و وولفسبورگ نیز از شانس هاى خوبى براى حضور در این رقابت ها برخوردار شدند و جذابیت هاى مادى لیگ قهرمانان سبب شد که این تیم ها سرمایه گذارى مناسبى در کادر خود داشته باشند تا پتانسیل خود را براى رقابت با تیم هایى نظیر دورتموند، شالکه و بایرلورکوزن افزایش دهند. موضوعى که شرایط جدول رده بندى این فصل از بوندسلیگا نیز به خوبى موید آن است.

پیش از برگزارى دیدارهاى هفته چهارم رقابت هاى اروپایى این فصل، اختلاف بین بوندسلیگا و سرى آ در سیستم امتیاز دهى یوفا به بیش از دوازده امتیاز رسیده است که با چنین اختلاف امتیازى، بازگشت ایتالیا به رده سوم حداقل تا پنج سال آینده قابل تصور نیست.

بوندسلیگا همچنین مى تواند در صورت ادامه چنین روند مثبتى در انتهاى فصل جایگاه لیگ برتر جزیره را نیز در رده دوم، از آن خود نماید. اما ضعف تیم هاى انگلیسى در سطح رقابت هاى اروپایى دلایل متفاوتى مى تواند داشته باشد، براى نمونه رقابت هاى لیگ اروپایى براى بسیارى از تیم هاى انگلیسى جاذبه چندانى ندارد و انگیزه اى براى شرکت در چنین رقابت هایى در لیگ جزیره دیده نمى شود، موفقیت چلسى در سال 2013 اولین موفقیت باشگاه هاى انگلیسى بعد از فتح این رقابت ها در سال 2001 توسط لیورپول به حساب مى آمد.

نکته تعیین کننده تر در این خصوص نتایج تیم هاى انگلیسى در لیگ قهرمانان اروپا است، بعد از فینال تمام انگلیسى مسکو در سال 2008 بین دو تیم چلسى و منچستریونایتد، عملکرد تیم هاپ انگلیسى در این رقابت ها سال به سال ضعیف تر شد و در فصل 2012/13 به بدترین شرایط خود رسید، فصلى که هیچ یک از تیم هاى جزیره در بین هشت تیم حاضر در مرحله یک چهارم نهایى رقابت هاى لیگ قهرمانان اروپا حضور نداشتند، سال گذشته نیز تنها چلسى با حضور در مرحله نیمه نهایى لیگ قهرمانان اروپا، اندکى اوضاع تیم هاى انگلیسى را بهبود بخشید. در این فصل نیز شرایط تیم هاى انگلیسى منچسترسیتى و لیورپول براى صعود به دور بعد بحرانى به نظر مى رسد.

اما علت واقعى افت تیم هاى انگلیسى بعد از سال 2008 چیست؟ شاید نگاهى به شرایط چهار تیم بزرگ انگلیسى معروف به “Big Four” در این سال ها کمکى براى روشن شدن دلایل چنین افتى باشد. منچستریونایتد در همان زمان کریس رونالدو و کارلوس توز دو ستاره بزرگ و تاثیر گذار خود را به فروش رساند و هرگز نتوانست جایگزینانى مناسب براى این زوج پیدا نماید.

آرسنال نیز رابین فن پرسى و سسک فابرگاس دو بازیکن کلیدى خود را به رقباى خود واگذار نمود. لیورپول نیز بعد از واگذار شدن به سرمایه گذاران آمریکایى و کناره گیرى رافائل بنیتز سرمربى خود، دچار افت شد. چلسى نیز با وجود اینکه در سال 2012 لیگ قهرمانان را فتح نمود بدون خوزه مورینیو موفق به حفظ ثبات خود نشد. در این دوران اما منچسترسیتى با سرمایه هاى میلیونى که از ابوظبى به این تیم تزریق شد، توانست خود را به تیمى مطرح تبدیل نماید و نظم سابق چهار قدرت اصلى لیگ جزیره را بر هم زند. صعود منچسترسیتى به قیمت تضعیف سایر رقبا تمام شد، چون آنها مجبور به واگذارى ستارگان خود به این تیم و یا عقد قراردادهاى گران قیمت با ستارگان خود براى حفظ آنها شدند.

از فصل 2003/04 تا فصل 2009/10  به مدت هفت سال همان چهار تیم معروف انگلیسى موفق به کسب جواز حضور در رقابت هاى لیگ قهرمانان شدند، چنین ثباتى امنیت اقتصادى خوبى براى این تیم ها به وجود آورده بود. تنها منچسترسیتى و تاتنهام در سال هاى اخیر توانسته اند گاهى انگلیس را در لیگ قهرمانان اروپا نمایندگى کنند.

فوتبال انگلیس در سال هاى اخیر استعدادها و سرمربیان سطح بالاى کمترى نسبت به سایر رقباى خود عرضه نموده است که این خود به دلیل شرایط رقابت شدید بین تیم هاى حاضر در لیگ جزیره است که آنها را مجبور به سرمایه گذارى بیشتر بر روى بازیکنان خارجى مى نماید و شاید بتوان ادعا نمود که این تیم ها بیشتر به خاطر حساسیت و استرس بالاى رقابت هاى داخلى تمرکز خود را در لیگ قهرمانان اروپا از دست مى دهند.

اما پرسش تعیین کننده در این خصوص این است که ایا باشگاه هاى انگلیسى در آینده سیاست خرید منطقى ترى را دنبال خواهند نمود و مربیان بهترى دوباره به لیگ جزیره خواهند پیوست. به هر حال نزدیک شدن بوندسلیگا به لیگ برتر جزیره و احتمال از دست دادن جایگاه دوم رده بندى پنج ساله یوفا با توجه به سرمایه گذارى فراوان، به بوندسلیگا خبرى نامطبوع براى فوتبال انگلیس است.

منبع:طرفداری