احتمالا این عجیبترین شب تاریخ جام حذفی بشمار میرفت. شبی که در قدیمیترین جام تاریخ فوتبال، دیوید کوچک، گولیات بزرگ را مغلوب کرد.
در شبی که منچستر سیتی و تاتنهام و سوتهامپتون حذف شدند و لیورپول به تساوی دست یافت و منچستر یونایتد هم شب قبل برابر کمبریج متوقف شده بود، این نبرد باورنکردنیتر از همهشان بشمار میرفت و احتمالا عجیبتر از همه دیدارهای تاریخ جام حذفی.
وقتی سوت پایان به صدا درآمد همه به هم نگاه میکردند. نگاه میکردند و در چشمهایشان پرسشی بیپاسخ و بهتی عمیق جاری بود... ولی همه چیز واقعیت داشت، همه چیز واقعی بود. بله برادفورد سیتی کوچک، چلسی بزرگ را از جام حذفی بیرون انداخته بود. آن هم در استمفورد بریج. آن هم پس از دریافت دو گل و سپس زدن چهار گل. بله برادفورد کوچک چلسی بزرگ را 4-2 خرد کرده بود. میلیونرهای استمفورد بریج را. صدرنشین لیگ برتر را. ژوزه مورینیو متکبر را.
گری کاهیل و رامیرس طی 38 دقیقه دو گل زده بودند، ولی یان استید در دقیقه 41 فاصله را به یک گل کاهش داد و فلیپه مورایس در دقیقه 75 بازی را به صورت غیرمنتظرهای به تساوی کشید. وقتی آندرو هلیدی هشت دقیقه به پایان برادفورد را جلو انداخت، آبیپوشها برای ضربه تساویبخش به آب و آتش میزدند که مارک ییتس در دقیقه 93 گل چهارم را هم زد تا مورینیو کنار زمین بیحرکت بماند، مثل نزدیک به سی و پنج هزار طرفدار چلسی روی صندلیهایشان...
در ترکیب اولیه چلسی اینها حضور داشتند: پترچک، اسکار، گری کاهیل، آزپیلیکوئتا، رامیرس، دیدیه دروگبا و جان اوبی میکل و سایر بازیکنان عبارت بودند از: کریستنسن، کوژما، محمد صلاح و رمی. این ترکیب برای چلسی حداقل صد میلیون پوند هزینه برداشته بود در حالی که برادفورد با فقط 7500 پوند شکل گرفته بود. مورینیو پس از بحرانی شدن شرایط٬ سه ستارهاش یعنی ادن هازارد، ویلیان و سسک فابرگاس را هم روانه میدان کرد (و تیم بسیار گرانتر شد) ولی چلسی از باتلاقی که در آن گرفتار آمده بود نجات پیدا نکرد... مردان برادفورد پس از دریافت دو گل هرگز سرهایشان را پایین نگرفتند و تسلیم نشدند و پس از جلو افتادن هم نظمشان را از دست ندادند و ویلیامز درون دروازه در ده دقیقه واپسین معرکه ظاهر شد. آنها چلسی را با اقتدار از جام حذفی بیرون انداختند و نه با اقبالی بلند که گاهی روی شانههای تیمهای کوچک مینشیند.
مورینیو پیش از بازی گفته بود سقوط در جام حذفی «خفت بار» خواهد بود و پس از بازی شکست از برادفورد را یکی از بدترین نتایج دوران مربیگریاش قلمداد میکرد. در حالی که فیل پارکینسون از پیروزی تیمش - تیمی 49 رده پایینتر از چلسی در لیگهای انگلیس - رخدادی سورئال و خیالانگیز یاد کرد و کنار پسرانش جشن شادی را در استفمورد بریج برابر شش هزار طرفدار سفر کرده به لندن برپا ساخت. آنها سومین شکست را بر غولهای چلسی طی 34 بازی در این فصل تحمیل کرده بودند. آنها به پیروزی دست یافته بودند که تا همیشه در تاریخ باشگاه برادفورد جایگاه ویژهای خواهد داشت... حالا رویای فتح چهار جام توسط آبیپوشها برباد رفته و مورینیو باید به جام اتحادیه، لیگ برتر و لیگ قهرمانان بیندیشد.
منبع: دیلی تلگراف / ترجمه: گروه مترجمان 1Varzesh