همه چیز را همگان کنترل کنند؛ چگونه ذهن برتر ژوزه مورینیو این بار شکست خورد؟

جدال 210 دقیقه ای ژوزه مورینیو با پی اس جی از دید من می تواند به عنوان یکی از بزرگ ترین شکست های «تاکتیکی» ژوزه مورینیو در کارنامه وی ثبت شود. 

البته که ژوزه صاحب پیروزی های بزرگ «تاکتیکی» فوق العاده زیادی نیز در دوران سرمربی گری اش بوده است، اما باید پذیرفت شکست نیز در هر صورت بخشی از رشته ورزشی فوتبال محسوب می شود.  

طرفداری - جدال نفس گیر چلسی - پی اس جی حاشیه ها و بحث های فوق العاده زیادی را در محافل فوتبالی گوناگون در سراسر دنیا به راه انداخته است. از حواشی گوناگون این بازی از جمله اخراج زالاتان، درگیری های بازیکنان با یکدیگر، خوشحالی داوید لوئیس یا مسائل بحث بر انگیز داوری که عبور کنیم به حقیقت «فوتبالی» ماجرا می رسیم. جایی که خارج از همه این مسائل حاشیه ای پی اس جی توانست حقیقت اصلی  ماجرا را عیان کند: حذف ژوزه مورینیو. 210 دقیقه جدال برابر پی اس جی از دیدگاه من یکی از بزرگ ترین شکست های تاکتیکی ژوزه مورینیو محسوب می شود. ناباوری این شکست از میزان «پریشانی» که در چهره ژوزه، بازیکنان چلسی و تک تک هواداران در استمفوردبریج وجود داشت، کاملا هویدا بود. اما حقیقت ماجرا این است با این سبک از بازی، نتیجه انتهایی آن قدر ها هم جای شگفتی نداشته است.

این که ژوزه یکی از توانا ترین مربیان در پارامتر «کشتن بازی» یا به نوعی «کنترل بازی» محسوب می شود بر کمتر فردی پوشیده است. اما آیا همیشه می توان مدت زمان زیادی از یک مسابقه را به این سبک کنترل کرد و نتیجه گرفت؟ هر چند پاسخ این سوال تا قبل از بازی دیشب برای ژوزه گنگ به نظر می رسید اما اکنون او به خوبی می تواند در رابطه با این سوال قضاوت کند. هیچ مشکلی ندارد که ژوزه ترجیح دهد در پاریس یک بازی 90 دقیقه «انفعالی» و بدون ریسک را تجربه کند. هیچ موردی ندارد که او تصمیم بگیرد 90 دقیقه در پاریس بازی را «کنترل» کرده  و تمام تمرکز 11 مرد درون زمینش را بر روی اداره بازی معطوف کند. نتیجه 1-1 به خوبی در پاریس نشان داد که آنچه در ذهن ژوزه عبور کرده، کاملا درون زمین مسابقه نیز جواب داده است. بله شما در فوتبال 90 دقیقه یا 120 دقیقه را می توانید کنترل کنید اما آیا اقدام برای کنترل یک بازی آن هم در 180 دقیقه یا بیشتر امری منطقی و درست محسوب می شود؟ ژوزه هر چه قدر بازی خوان باشد، هر چه قدر بازی حریف را آنالیز کند و هر چه قدر هم تاکتیک هایش را مبتنی بر خراب کردن بازی حریف سوار کند، باز هم لزوما در کنترل 180 دقیقه ای یک نبرد برابر نمی تواند موفق باشد. فوتبال مدرن هر اندازه نیز که این روزها بر روی اعداد، آمار و آنالیز های گوناگون سوار شده باشد باز هم ورزشی است که کنترل 180 دقیقه ای آن امری دشوار و یا شاید حتی غیر ممکن است.

ترکیب اولیه چلسی برای جدال برگشت در لندن که مشخص شد، به خوبی می شد آنچه در ذهن ژوزه می گذرد را حدس زد. رامیرس مجددا یک خط جلوتر آمده بود تا امثال ویلیان و کوادرادو خلاق روی نیمکت بنشینند.ژوزه باز هم تصمیم نداشت خودش و تیمش را به بازی تحمیل کند. زلاتان که در دقیقه 30 اخراج شد، بهترین فرصت برای ژوزه به وجود آمد تا روند بازی را تغییر دهد اما نمایش تیمش در 70 دقیقه پایانی نشان داد که او باز هم به دنبال نمایشی «انفعالی» بوده است. مالکیت توپ نزدیک به هم، حملات خطرناک نزدیک به هم و ضربات در چارچوب نزدیک به هم، همگی نشان می دهد چلسی علاقه ای به استفاده  از 1 یار بیشترش درون زمین نداشته است. حق کاملا با لوران بلان است، در مجموع 210 دقیقه نبرد آن تیمی توانست راهی مرحله بعد شود که بیشتر از حریفش به فکر فوتبال بازی کردن بوده است. حقیقت ماجرا دقیقا همین است.

تا به حال حتما ضرب المثل "همه چیز را همگان دانند" را شنیده اید. ضرب المثلی که روی مسئله متناهی بودن دانسته های یک فرد تاکید دارد. ژوزه مورینیو نیز گرچه استاد مسلم و شماره 1 کنترل بازی در 90 دقیقه یا حتی 120 دقیقه است اما باید بپذیرد که نمی تواند 210 دقیقه از یک مسابقه فوتبال را آن هم در سطح مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا موبه مو و آن طور که می خواهد کنترل کند. شاید اگر او تصمیم می گرفت زمان 10 نفره شدن پی اس جی نمایشی ریسکی تر و تهاجمی تر ارائه دهد، اکنون این میزان از پریشانی در استمفوردبریج حاکم نبود. صد البته که او پیش از این بارها نشان داده زمانی که بخواهد، می تواند فوتبال تهاجمی و ریسکی را نیز به بهترین شکل ممکن ارائه کند. فوتبال همیشه محلی برای درس گرفتن و صد البته اتفاقات غیر قابل پیش بینی بوده است. با این حال ژوزه راست می گوید، اکنون مجالی برای گریه کردن وجود ندارد. تیم او علی رغم حذف از لیگ قهرمانان این فرصت را دارد که یک 2 گانه داخلی به دست آورد. قهرمانی در لیگ برتر هنوز هم می تواند فصل چلسی را تبدیل به فصلی لذت بخش کند. اما سال آینده زمانی که ژوزه بخواهد مجددا گام به مرحله حذفی لیگ قهرمانان بگذارد، قطعا می داند که نمی تواند با ارائه فوتبالی تماما «انفعالی» این جام را فتح کند...

منبع:طرفداری