یادداشت: چلسی به جنگ روانی مورینیو باخت

همه اتفاقات به ضرر چلسی تمام شد. پارییس تیم بهتر میدان بود آن هم با فاصله زیاد. آنها انگیزه گرفتند و چلسی تحت تاثیر اتفاقات و حواشی قرار گرفت

مانند قطعه‌ای از یک نمایش بود. تمام شب پر از نمایش بود. شبی بود که در آن یک نمایش دراماتیک به واقعیت پیوست؛ نمایشی تلخ در لیگ قهرمانان که ژوزه مورینیو را از خواسته‌اش دور کرد.

 

چلسی از لیگ قهرمانان اروپا حذف شده و عواقب آن دامنگیر تیم خواهد شد، اتهاماتی که با تمام نقاط قوت تیم مورینیو علیه او ایراد می شود و یک به یک نقاط ضعف تیمش برجسته خواهد شد.

اقدامات او در فصل نقل و انتقالات از فصل قبل که دو تیم با هم دیدار کردند فوق‌العاده بوده اما ناگهان داوید لوییز 50 میلیون پوندی با ارائه یک بازی عالی و گلزنی سبب حذف تیم سابقش شد. دو گلی که که خوردند آزاردهنده بود دو ضربه سر روی دو کرنر برابر پاری‌سن‌ژرمنی که به خاطر اخراج بزرگترین ستاره‌اش، یک ساعت از وقت معمول و 30 دقیقه از وقت اضافه را ده نفره بازی کرد.

آن اخراج همه چیز را تغییر داد. ماهیت آن، طعم تلخ آن، نگرانی از عواقب آن و رقابتی که بر جای گذاشت. احساس می‌شد اظهارات مورینیو قبل از بازی کاملا در آن دخیل بوده اینکه پی‌اس‌جی تیمی فیزیکی است، کثیف بازی می کند و خشن‌تر از یک تیم دسته چهارمی است. اما اینطور نبود، او بد تعریف کرده بود.

فشاری که مورینیو روی داور بازی، بیورن کوییپرز وارد کرد آشکار بود و به نتیجه رسید. در زشتی خطای زلاتان تردیدی نیست اما اتفاقاتی که در ثانیه‌های بعدی رخ داد قطعا برجسته‌اش کرد. 31 دقیقه بعد از شروع بازی خطای مهاجم سوئدی روی اسکار داور را به بیرون‌آوردن کارت قرمز از جیبش مجاب کرد. 9 بازیکن چلسی کوییپرز را دوره کردند یعنی غیر از اسکار که روی زمین افتاده بود و تیبو کورتوآ که درون دروازه بود. شاید حرکتی خودجوش بود، اما اجازه بدهید احمق نباشیم،‌ چون شباهتی به آن نداشت.

دقایقی بعد ضربه آرنج لوییز به کاستا بود اما به اعتراضات توجهی نشد. مورینیو گله داشت. از خطاها شاکی بود و در همین بازی هم قبل از صحنه خطای زلاتان، کاستا، سسک فابرگاس و ادن آزار چمن استادیوم را لمس کردند. در صحنه اخراج، جان تری بیشترین اعتراض را داشت و با تب و تاب خاصی کادر پزشکی چلسی را فراخواند. نمانیا ماتیچ هم خودش را رساند به اسکاری که روی زمین غلت می خورد.

در استودیوی تلویزیونی جیمی کاراگر گفت:«واکنش بازیکنان چلسی شرم‌آور است. این کار مخصوص تیم‌های ژوزه مورینیو است و همیشه از این کارها می کنند. شاید حرف های او در کنفرانس خبری قبل از بازی روی تصمیم داور هم اثر گذاشته. من همیشه فکر می کنم تیم های ژوزه مورینیو قابل احترام هستند اما محبوب نه به خاطر همین کارها. آنها برای بردن کارهایی می کنند که هیچ تیم دیگری نمی کند. حرف‌های مورینیو کار خودش را کرد.»

گرایم سونس، دیگر کارشناس تلویزیونی، گفت:«بازی از نظر کیفی خیلی خوب بود. اینکه می بینم این رفتارها روی سرنوشت بازی اثر می گذارد ناراحت و عصبانی می‌شوم. همه چیز در اخراج بازیکن حریف خلاصه نمی شود. دیگر تیم بهتر برنده بازی نمی شود. اگر فوتبال ما به این سمت حرکت می کند باید فکری به حالش بکنیم.»

آیا واقعا با دستور مورینیو این کار صورت می گرفت؟ قطعا بازیکنان چلسی به چنین کاری امر شده بودند. اما حاصلش چه بود؟

کوییپرز تصمیم عجولانه خود را با ندادن یک پنالتی در اواخر نیمه اول به چلسی جبران کرد وقتی ادینسون کاوانی روی کاستا خطا کرد و این بار نوبت لوییز و تیاگو موتا بود که نقش خود را بازی کنند؛ جالب اینکه هر دو در چلسی و اینتر شاگردان مورینیو بودند.

اوضاع بدتر هم شد. کاستا خطایی شبیه خطای زلاتان را روی تیاگو سیلوا انجام داد و لوییز به سمتش دوید. دوباره بازیکنان حمله کردند. بعد نوبت مارکو وراتی بود که روی ادن آزار خطا کرد. تری خودش را رساند و می خواست اوضاع را به هم بریزد.

اما همه این اتفاقات به ضرر چلسی تمام شد. PSG تیم بهتر میدان بود آن هم با فاصله زیاد. تیم میهمان انگیزه گرفت و چلسی تحت تاثیر اتفاقات و حواشی قرار گرفت. از نظر تاکتیکی این تیم چیزی برای گفتن نداشت، فابرگاس ناپدید شده بود، آزار به تقلا افتاده بود و کاستا بیشتر آماده دعوا بود تا زدن یک گل حساس. در پایان تیاگو سیلوا بود که این کار را برای پاریسی‌ها انجام داد.

جیسون برت/تلگراف

منبع:آی اسپورت