نرسیدند، نمی رسند، نخواهند رسید؛ حکایت چلسی و فصلی «خسته کننده»

همان «همیشگی» معروف برابر آرسنال نیز اتفاق افتاد تا چلسی و ژوزه با خیالی آسوه چند هفته باقی مانده در لیگ برتر انگلیس را به «تفریح» کردن در زمین مسابقه بپردازند. پس از یک فصل بدون جام، ژوزه مجددا چلسی را به مسیر افتخار و قهرمانی بازگردانده و این مساله فراتر از هر مساله و نکته دیگری حائز اهمیت است.

  

 ژوزه مورینیو استاد اول و آخر تک بازی های بزرگ محسوب می شود. در طول تاریخ دوران سرمربی گری اش ژوزه در 12 فینال در 4 لیگ مختلف حضور داشته و تنها 2 بار آن هم در 2 فینال جام های حذفی پرتغال و اسپانیا شکست را تجربه کرده است. 10 پیروزی در 12 فینال آماری است که از مثبتی زیاد به مضحکی می زند. اگر لیگ قهرمانان اروپا در مراحل حذفی به جای رفت و برگشت بودن به طور تک بازی انجام می شد، ژوزه رکوردی را خلق می کرد که تا سالیان سال به نام خودش باقی می ماند.از فینال ها که عبور کنیم، حکایت او در بازی های بزرگ لیگ های داخلی نیز استادانه است. کافی است تنها به آمار فصل جاری او در لیگ برتر نگاه کنید. چلسی 7 بازی با بیگ فور معروف انجام داده و در همه این بازی ها با توجه به شرایط مختلف زمانی و جدولی، نتیجه مورد علاقه اش را کسب کرده است. آن ها اگر به  لیورپول نیز در استمفوردبریج نبازند، یک رکورد مضحک دیگر نیز خلق کرده اند: فصلی بدون شکست در 8 بازی برابر 4 ابرقدرت فوتبال انگلیس.

در برابر آرسنال نیز همان «همیشگی» معروف اتفاق افتاد. 10 امتیاز برتری اندوخته ای کاملا قابل دفاع بود و ژوزه نیز تصمیم گرفت به دفاع کردن از آن بپردازد. با این حال وضعیت این بازی کمی متعادل تر از جدال مقابل یونایتد بود. آرسنال بدون فضا در روز عملکرد خیره کننده جان تری، کم خطرترین نمایش ماه گذشته خود را ارائه داد تا ژوزه با کسب یک تساوی راحت، تفریحش را در بازی های آینده لیگ برتر انگلیس قطعی کند.وقتی به نکات ریز جدال آرسنال برابر چلسی نگاه می کنیم به نتایج جالب توجهی بر می خوریم. به عنوان مثال آرسنالی ها در شرایطی که نیاز به ارائه نمایشی طوفانی و کاملا ریسکی داشتند، تنها 1 بار ضربات خود را به چارچوب دروازه کورتوا رساندند. به موقعیت های خطرناک بازی نیز که نگاه می کنیم بیشتر از هر موقعیتی 2 تک به تک اسکار و رامیرس جلوی چشمه مان رژه می رود. بله همان طور که انتظار می رفت ونگر نزدیک به 60 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت ولی قطعا تصدیق می فرمایید که این عدد اتفاقا همان عدد دلخواه ژوزه مورینیو محسوب می شود. در روزی که شرایط کلی بازی کاملا قابل پیش بینی به نظر می رسید، آرسنال نتوانست آن طور که باید آخرین شانس هایش را برای فتح لیگ برتر در هفته های پایانی حفظ کند. البته همان طور که گفته شد آرسنال تنها ناکام بزرگ این فصل برابر چلسی نبوده است. سیتی مدافع عنوان قهرمانی نیز طی 180 دقیقه رفت و برگشت نتوانست به اهداف خود علی الخصوص در بازی برگشت، دست پیدا کند. آن ها در شرایطی خوب راهی استمفوردبریج شدند و می توانستند حداکثر استفاده را از روزهای پرفشار چلسی( 2 بازی سنگین در جام اتحادیه برابر لیورپول) داشته باشند و اختلاف خود را در صدر جدول به شکل قابل توجهی کاهش دهند اما باز هم در مصافی کاملا تاکتیکی، شب کم خطری را برابر ژوزه سپری کردند. یونایتد نیز رفت و برگشت تنها 1 بار توانست دروازه چلسی را باز کند. از بازی رفت که عبور کنیم، در بازی برگشت فن خال و تیمش در شرایطی کاملا ایده آل و با خیالی راحت راهی استمفوردبریج شدند اما علی رغم ارائه نمایشی با طراوت، باز هم موفق به ایجاد خطرهای پیاپی روی دروازه چلسی نشدند.

به جدول رده بندی رقابت ها نیز که نگاه کنیم، اعداد و ارقام همگی متعلق به ژوزه مورینیو است. آن ها از همان هفته نخست بر صدر جدول تکیه زدند، دارای دومین خط حمله لیگ برتر، بهترین خط دفاع، کمترین شکست و بیشترین پیروزی نیز هستند. در تیم منتخب بیشترین سهمیه را به خود اختصاص داده اند و سوپر استارشان نیز بهترین بازیکن لیگ برتر شده است. هیچ بازی بزرگی را واگذار نکرده اند و احتمالا 7 روز دیگر قهرمانی خودشان را نیز در لیگ برتر قطعی می کنند. شاید حق با هواداران آرسنال در امارات باشد، حقیقتا چنین وضعیتی در فصل 2015-2014 لیگ برتر خسته کننده به نظر می رسد. اتوبوس، تریلی، 18 چرخ یا هر عنوان عجیب و غریب دیگری نیز که به چلسی این فصل نسبت دهیم، باز هم تغییری در صورت مساله به وجود نمی آید. ژوزه در برابر پی اس جی شکست تاکتیکی فوق العاده بدی را متحمل شد، شکستی که من در همان زمان از آن به عنوان یکی از بدترین شکست های تاکتیکی دوران سرمربی گری اش یاد کردم. اما باید پذیرفت در لیگ برتر انگلیس، او هیچ شکستی را متحمل نشده است. از لحاظ تاکتیکی 4 تیم بزرگ جزیره هیچ گاه نتوانستند ژوزه را متوقف کنند و این دقیقا همان بخش خسته کننده ماجرا محسوب می شود. شما عاشق پپ گواردیولا، سر آلکس فرگوسن، یوهان کرایوف یا بیلسا هستید؟ بسیار خب اما مربیان با سبک های مختلفی در دنیا وجود دارند و  اصولا همین متنوع بودن فوتبال است که این ورزش را به هیجان انگیز ترین ورزش دنیا تبدیل کرده است. شما ممکن است فوتبال سراسر حمله و تکاپو را بپسندید اما طرفدارانی نیز هستند که ترجیح می دهند نمایش های منفعلانه مورینیو یا سیمئونه را تماشا کنند. حق با هواداران آرسنال است، ماجرا بسیار خسته کننده شده. اینکه در 7 بازی 3 مربی بزرگ عصر فعلی فوتبال دنیا نمی توانند راهی برای عبور از تاکتیک های مورینیو پیدا کنند، حقیقتا خسته کننده و ملال آور است. 18 چرخ، تریلی، اتوبوس یا هر عنوان دیگری به آن بدهید، در لیگ برتر انگلیس از همان ابتدا تا اواسط و همین اواخر رقابت ها، زور بزرگان به چلسی و ژوزه نرسید تا آبی ها یک بار دیگر قهرمانی شکوهمندانه ای را تجربه کنند.ژوزه در همین لیگ برتر توسط سر آلکس فرگوسن از رسیدن به قهرمانی با 6 امتیاز اختلاف منع شده است. در لالیگا نیز او در فصل سوم حضورش کاملا شکست های تاکتیکی مختلفی را تجربه کرده است. ژوزه هیچ گاه شکست ناپذیر نبوده، شاید بهتر باشد فصل آینده فن خال، ونگر یا پیگرینی خودشان راهی برای پایان دادن به این شرایط خسته کننده پیدا کنند چرا که دقیقا منشا این خستگی، خودشان هستند...

منبع:طرفداری