چلسی با جراحی توسط مورینیو، اوج می گیرد

مورینیو و هیئت مدیره آبی ها آماده اند که در تابستان، کارهای آخر جراحی را که از تابستان گذشته آغاز کرده اند به پایان برسانند تا چلسی بار دیگر به یک قدرت مطلق در انگلستان تبدیل شود و لیگ برتر را بالای سر ببرد.

 شاید این فصل نقل و انتقالات، برای هواداران چلسی تلخ و شیرین باشد.
  

شایعاتی فراوانی در مورد جدایی فرانک لمپارد و اشلی کول شنیده می شود. دو بازیکنی که بسیاری از هواداران جوان چلسی با خاطرات آن ها بزرگ شده اند و جدایی از آن ها قطعا به طرزی باور نکردنی سخت خواهد بود، از دو سال پیش هنوز مزه تلخ جدایی دیدیر دروگبا زیر زبان هواداران وجود دارد، جدایی اشلی کول و لمپارد اگر به همان اندازه تلخ نباشد، کمتر هم دردناک هیست.

هرچند هنوز هم شانس بسیار بالایی برای تمدید قرارداد لمپارد وجود دارد، ولی چیزی که مشخص است این است که لمپارد دیگر مرد شماره 1 خط میانی چلسی نخواهد بود. مورینیو در همین فصل هم با ورود ماتیچ، بازی های بسیار کمی به لمپارد می داد و اگر چلسی در این فصل یک هافبک میانی دیگر به خدمت بگیرد، می توان به طور قطعی گفت که شاید مجموع بازی های فرانک لمپارد که در آن زمان 36 سال سن خواهد داشت، به 15 یا 20 به سختی خواهد رسید.

اشلی کول نیز نتوانست مربی را راضی کند و این سزار آزپیلیکوئتا بود که با وجود راست پا بودن، درخششی خیره کننده در ترکیب چلسی داشت و به دفاع چپ شماره 1 چلسی تبدیل شد

با این حال چیزی که مشخص است این است که مورینیو هم کول و هم لمپارد را می خواهد نگه دارد، این چیزیست که آن را صراحتا یک ماه پیش در کنفرانس خبری خود تایید کرد و در این یک ماه طبیعتا چیز زیادی تغییر نکرده. با این حال این باشگاه است که باید قرارداد را به بازیکن پیشنهاد دهد، مربی تصمیم خود را با باشگاه در میان می گذارد، قرار نیست حتما با آن موافقت شود، باشگاه به دلایلی از جمله پایین آوردن مجموع حقوق پرداختی به بازیکنانش ممکن است حاضر به تمدید با کول و لمپارد نشود، علاوه بر این یک مسئله بسیار مهم وجود دارد.

تا وقتی که بازیکنی با تجربه همچون فرانک لمپارد و اشلی کول در تیم وجود دارد، قطعا مربی آن ها را به بازیکنان جوانی همچون برتراند، ون خینکل، ون انهولت، لویس بیکر و ... ترجیح می دهد و این چیزی طبیعیست. باشگاه شاید قصدش این باشد که به عدم تمدید قرارداد این بازیکنان، میانگین سنی تیم را پایین بیاورد و بیشتر نگاهش به آینده باشد و به استفاده از سرمایه ای که باشگاه بر سر این بازیکنان کرده است. به نوعی مربی مجبور به استفاده از جوانان خواهد شد و راه دیگری نخواهد داشت.

بار دیگر هم تاکید می کنیم، هیچ چیز مشخص نیست، شاید در حالی که شما در حال خواندن این مطلب هستید، باشگاه در حال مذاکره با لمپارد یا اشلی کول برای تمدید قرارداد باشد، هیچ چیز مشخص نیست، تنها چیزی که مشخص است این است که این دو بازیکن بزرگ که خدماتی غیر قابل شمارش برای چلسی داشته اند، اگر بمانند، بازی های محدودی خواهند داشت. شاید باشگاه بخواهد همین تعداد بازی های محدود به بازیکنان جوان تری برسد، شاید هم ترجیح دهد که این اساطیر بمانند و ادامه دهند. در این مورد باید صبر کرد.

ماتا با 37 میلیون پوند چند ماه پیش به منچستر یونایتد فروخته شد. انتقال داوید لوئیز به پی اس جی با رقم 50 میلیون پوند قطعی است، کوین دی بروین ژانویه با 18 میلیون پوند راهی ولفسبورگ شد. این یعنی 105 میلیون پوند سود خالص از فروش بازیکنان در 6 ماه گذشته نصیب باشگاه شده، این به چلسی کمک می کند دستش در بازار نقل و انتقالات به طرزی باور نکردنی بازتر از همیشه باشد حتی با وجود قوانین فرپلی مالی. به گفته یکی از اقتصاد دان فوتبالی، جیک کوهن، چلسی با رعایت تمامی قوانین فرپلی مالی یوفا، در این تابستان می تواند حدود 150 میلیون پوند خرج کند.

نکته کلیدی این است که نه ماتا، نه دی بروین و نه حتی داوید لوئیز هرگز انتخاب های شماره 1 خوزه مورینیو در پست های خود نبودند.

داوید لوئیز در لیگ برتر به طرزی باور نکردنی کم بازی کرد و شاید بسیاری از ما متوجه این نشدیم. از 38 بازی لیگ برتر، تنها در 15 تای آن ها شاهد حضور داوید لوئیز در ترکیب اصلی چلسی بودیم. در بیشتر از نصف بازی های چلسی، لوئیز بازی نکرده است. این در حالیست که کیهیل و جان تری به ترتیب 29 و 34 بازی برای چلسی کرده اند که هم پست داوید لوئیز می باشند. هر کدام از آن ها تقریبا دو برابر لوئیز در لیگ بازی کرده اند.

چلسی در این فصل بهترین خط دفاع لیگ برتر را از آن خود کرد، بی شک تصمیم بازی دادن به زوج کیهیل و تری در قلب خط دفاع اصلی ترین عامل این حقیقت است.

در خط هافبک هم تنها وقتی لوئیز بازی می کرد که رامیرس محروم بود یا چلسی در آن بازی مجبور بود بیشتر دفاع کند تا حمله. در این صورت لوئیز به لمپارد یا رامیرس ترجیح داده می شد. با ورود ماتیچ، شانس لوئیز برای بازی کردن در خط هافبک نصف شد.

با همه این اوضاع، چلسی توانست بازیکن نیمکت نشین خود را با رقم 50 میلیون پوند به باشگاهی فرانسوی بفروشد، این یعنی موفقیت از نظر اقتصادی که به دنبالش، امیدوارانه موفقیت از نظر فوتبالی نیز خواهد آمد.

چلسی قطعا از نبود لوئیز ضربه نمی خورد. چلسی همین حالا کیهیل، تری و ایوانویچ را دارد که می توانند در خط دفاع بازی کنند. کالاس و زوما نیز دو جوان آتیه دار هستند که با رفتن لوئیز شانس خوبی برای درخشش در ترکیب چلسی خواهند داشت. مورینیو حالا تقریبا به طور کامل ساختار خط دفاعی چلسی را از بی نظمی که طی 3-4 سال اخیر داشت نجات داد و نتیجه اش این بود که بهترین خط دفاع لیگ برتر نصیبش شد.

1 ژوئن، یعنی یک شنبه، پنجره نقل و انتقالات تابستانی انگلستان رسما باز می شود. شایعات زیادی مثل هر سال به گوش می رسد. اولویت چلسی، ترمیم خط حمله است. خط حمله ای که شاید اگر در فصل گذشته جمعا 5 گل در بازی هایی مثل استون ویلا، کریستال پالاس و ساندرلند میزد، چلسی قهرمان لیگ برتر می شد.

دیگو کوستا هدف شماره 1 چلسیست و به نظر می رسد توافقاتی به دست آمده. انتقال این بازیکن به چلسی تقریبا قطعیست. به نظر می رسد که دیگو کوستا برای ترمیم خط حمله کافی باشد، ولی اگر هم کافی نباشد، مورینیو لوکاکو را دارد، در صورت عدم اعتقاد به این بازیکن، می تواند یک مهاجم دیگر را به دلخواه به خدمت بگیرد و حالا می گویند که این مهاجم، خوزه کایخون از ناپولیست. بازیکنی سریع که کاملا با شیوه بازی چلسی تطبیق دارد و در صورت حضورش در استمفوردبریج، می توان موفقیتش را پیش بینی کرد.

هنوز انتقال کوستا به چلسی رسمی نشده، ولی اگر باشگاه این انتقال را در هفته آینده نهایی کند، استرس و فشار بسیار بسیار کمتری بر روی باشگاه و هوادارانش وجود داشته باشد. در این صورت باشگاه تمرکزش را روی خرید بعدی خواهد گذاشت. احتمالا یک مدافع چپ و یک هافبک مرکزی. این پیش بینی است که می توان در مورد مسیر حرکت چلسی در نقل و انتقالات داشت.

چلسی همچنین به دنبال پیدا کردن زوج نمانیا ماتیچ در خط میانی است. از بازیکنانی همچون کوکه، کروس، پائولینهو و پل پوگبا به عنوان گزینه های چلسی یاد می شود. کمربند میانی یک تیم برای قهرمانی در لیگ برتر بسیار بسیار مهم است و چلسی اگر بتواند یک هافبک قدرتمند و توپ گیر در عین حال خلاق به خدمت بگیرد، پیشرفتی باور نکردنی خواهد داشت.

برای قهرمانی در لیگ برتر، تیم فصل گذشته چلسی به طرز واضحی شانس زیادی نداشت. ولی تا هفته های آخر جنگید و این امیدوار کننده است. نقاط ضعف به طور کامل برای مورینیو رو شده اند، حالا باشگاه باید با توجه به گزارشات مورینیو، حرکت کند. اگر به ترکیب سیتی نگاه کنید، بازیکنان آن ها همگی در اوج فوتبال خود هستند، اکثر آن ها بین 25-30 سال سن دارند که بهترین لحظات فوتبالی یک بازیکن است. در صورتی که در چلسی، تری، لمپارد، چک، اتوئو و اشلی کول بالای 30 سال سن دارند. بازیکنان اصلی تیم هازارد، اسکار، شورله، آزپیلیکوئتا زیر 25 سال سن دارند و هنوز بسیار جوانند. چند بازیکن 25-30 ساله نیز در تیم حضور دارد، ولی آیا آن ها به اندازه بازیکنان سیتی با کیفیت هستند؟ دوست داشتیم جواب مثبت باشد، ولی متاسفانه نیست. حقیقت این است که با وجود درایت فوق العاده باشگاه در کار بر روی سیستم جوانان و آکادمی، ترکیب تیم اصلی بالانس و تعادل لازم را ندارد. جدا از نظر مسئله سنی، از نظر شرایط فیزیکی نیز چلسی آنطور که باید برای قهرمانی در لیگ برتر آماده نبود. 

با همه این اوضاع و احوال، چلسی فقط 4 امتیاز از سیتی کمتر امیتاز گرفت و این تیم را رفت و برگشت شکست داد.

شاید بسیاری بپرسند که چرا فیلیپه لوئیس؟ چرا لوکاکو نه، دیگو کوستا؟ دلیل این است که این دو بازیکن در اوج فوتبال خود هستند، فیلیپه 28 سال سن دارد، درست است که شاید در صورت انتقال به چلسی، 3-4 سال هم نتواند در ترکیب اصلی باشد، شاید جذبه ای نداشته باشد، ولی در اوج فوتبالش است. هم جوان است، هم با تجربه. اگر چلسی می خواهد بازیکنی بگیرد که تاثیری فوری روی تیم بگذارد، باید سراغ چنین بازیکنانی برود، نه بازیکنان 18 ساله که شاید 5 سال دیگر از نظر تاکتیکی به چنین بازیکنانی نزدیک شوند. بازیکنی مثل لوک شاو به وضوح استعدادی خارق العاده است، در این هیچ شکی نیست، ولی اگر تیمی قهرمانی لیگ را برای فصل بعد می خواهد، قطعا حضور فیلیپه لوئیس این شانس را بیشتر می کند تا لوک شاو. ولی طبیعتا قهرمانی در آینده دور با لوک شاو بسیار نزدیک تر از قهرمانی با لوئیس است. 

چلسی الان بیشتر به دنبال تاثیر فوریست، آینده با حضور آکادمی خارق العاده که این فصل لیگ برتر و اف ای کاپ را بالای سر برد و با حضور حدود 30 بازیکن قرضی در سراسر اروپا، تضمین شده است، نیاز آن چنانی به خرید دوباره یک بازیکن 18 ساله با قیمتی بالا برای تضمین آینده، حداقل فعلا دیده نمی شود.

البته اگر یک بازیکن جوان خیلی خاص باشد، مثل ادن هازارد، پوگبا، کوکه، واران، مانگالا، تا حدودی لوک شاو. خرید آن ها می تواند بسیار مثبت باشد. به اصطلاح این بازیکنان بسیار بزرگ تر از سن خود نشان می دهند. دیدیم که هازارد با 23 سال سن چگونه بهترین بازیکن سال چلسی شد. از اینطور بازیکنان بسیار کم پیدا می شود و قیمت های عجیب و غریبی هم دارند، ولی به هر صورت خرید آن ها خیلی اتفاق مثبتی خواهد بود.

با همه این حرف ها، انتظار می رود که چلسی در این فصل بیشتر به سراغ بازیکنانی که در اوج فوتبال خود هستند بروند که تاثیر فوری بر روی تیم بگذارند، نه این که زمان زیادی را بخواهند که به استاندارد های تیم چلسی و تیمی که می خواهد قهرمان شود نزدیک شوند.

چلسی الان بازیکنان زیاد زیر 25 سالی دارد، اسطوره های بزرگی دارد، ولی بین این دو دسته، بازیکنان چندان با کیفیتی در تیم ندارد. متاسفانه باید این مسئله را پذیرفت و قبول کرد. از پسفردا تا حدود 3 ماه دیگر، چلسی این فرصت را دارد که چنین بازیکنانی به خدمت بگیرد.

مورینیو هنگام ورودش به چلسی در سال 2004 تصمیماتی که در آن موقع عجیب نامیده می شدند گرفت، از جمله جایگزین کردن پتر چک 22 ساله با کودیچینی که فصل پیش دستکش طلایی لیگ برتر را برده بود و به خدمت گرفتن مهاجم 26 ساله مارسی، دیدیر دروگبا که شاید استعدادش به اندازه گودیانسن هم نبود، کاپیتان کردن جان تری، بازی ندادن به گلن جانسون جوان و آتیه دار، خرید ماکه له له پا به سن گذاشته و ... 
ولی در پایان، تیمش موفق شد دو فصل پشت سر هم چند هفته مانده به پایان لیگ جام را بالای سر ببرد. پس باید به مورینیو اعتماد کرد، باید به خرید ها و فروش های او اعتماد کرد.  قهرمانی در لیگ برتر، انتظاریست که همه ما، اعضای باشگاه چلسی، شخص مورینیو و ... در صورت موفقیت چلسی در فصل نقل و انتقالات خواهیم داشت. 

جراحی چلسی ممکن است برای هوادارانش دردناک باشد، قطعا هیچکس با جدایی لوئیز، ماتا، رفتن اسطوره هایی بزرگ و ... جشن نمی گیرد و ناراحت می شود، ولی امیدوارانه چلسی با این جراحی های حیاتی که مورینیو در متن انجام آن ها قرار دارد، سلامت کامل خود را باز میابد و در پایان فصل آینده، با قدرت جام قهرمانی انگلستان را بالای سر می برد.

منبع:کانون رسمی هواداران چلسی در ایران