احترام و علاقه دو طرفه؛ به بهانه حضور مجدد ژوزه مورینیو در الدترافورد

شاید برای شما هم جالب باشد که منچستر یونایتد در طول تاریخ سرمربی گری ژوزه مورینیو تنها تیمی بوده که همواره از گزند ها و نیش و کنایه های آقای خاص در امان بوده است. شما علت این مساله را چگونه ارزیابی می کنید؟

شخصیت، منش، رفتار و کردار ژوزه مورینیو همواره برای همگان عیان و واضح بوده است. فردی رک، بی پرده و بی ریا که همواره سعی کرده هر آن چیزی که درونش وجود دارد را بدون ذره ای کم و کاست در معرض عموم قرار دهد.  ژوزه اهل ملاحظه و یا مصلحت نیست، سخنش را می گوید بدون اینکه کوچک ترین ترسی در وجودش داشته باشد.

با این حال  اگر سال اول حضورش در فوتبال جزیره و چند « کل کل» کوچک با سر آلکس را فاکتور بگیریم، ژوزه همواره در طول دوران سرمربی گری اش از خطوط قرمز پیرامون مجموعه باشگاه منچستر یونایتد عبور نکرده در حالی که همیشه در برابر رقیبان جدی و مستقیم تیم های تحت هدایتش یک استراتژی واحد و یکسان داشته است. این مساله به خوبی در سری آ، لالیگا و لیگ برتر انگلیس قابل مشاهده است. چه آن زمان که در اینتر انواع و اقسام کل کل ها را با یوونتوس داشت و چه در لالیگا که مجموعه ای از چالش های گوناگون را در کنار بارسلونا تجربه کرد.

در انگلیس نیز طی 2 دوره سرمربی گری مورینیو تقریبا با تمامی مربیان، بازیکنان و تیم های بزرگ جزیره درگیر بوده است. از درگیری تاریخی و ریشه ای با ونگر گرفته تا درگیری های متوالی با رافا بنیتز، لیورپول، پلگرینی و منچستر سیتی. اما ژوزه هیچ گاه با یونایتد علی رغم اینکه از جدی ترین رقیبانش محسوب می شود، وارد چالش نشده است. چه آن زمان که او سر آلکس را «رئیس» خطاب می کرد و چه فصل گذشته که در 2 بازی رفت و برگشت به تمجید از مویس پرداخت و چه امروز که باز هم در مصاحبه قبل از بازی از فن خال و یونایتد تمجید کرد.البته اوج این مساله را شاید باید در مصاف 2 فصل گذشته رئال و یونایتد جست و جو کرد. زمانی که عجیب ترین مورینیوی تاریخ در الدترافورد رخ نمایی کرد. ژوزه بدون اینکه کوچک ترین خوشحالی درون زمین مسابقه انجام دهد پس از غلبه بر یونایتد در کنفرانس مطبوعاتی این تیم را لایق صعود به دور بعد معرفی کرد!! اگر ذره ای، تنها ذره ای ژوزه مورینیو را بشناسید، تصدیق خواهید کرد که چنین رفتارهایی «ملو» چندان در فلسفه او جایگاهی ندارد.

البته نباید فراموش کرد که احترام و علاقه مورینیو به مجموعه یونایتد هیچ گاه یک طرفه نبوده است. در انگلیس تقریبا در تمامی ورزشگاه ها هواداران تیم های مختلف استقبال خوبی از ژوزه به عمل نمی آورند اما الدترافورد پس از استمفوردبریج، همواره خانه دوم مورینیو در انگلیس بوده است. هیچ گاه نمی توان دقایق پایانی بازی یونایتد مقابل رئال را فراموش کرد. زمانی که ژوزه مطابق عادت کمی زودتر اقدام به ترک زمین کرد و در کنار خط طولی با تشویق های هواداران یونایتد مواجه شد. در کمتر ورزشگاهی در دنیا چنین رفتاری با ژوزه مورینیو می شود اما الدترافورد همواره جایگاه ویژه ای برای مورینیو قائل بوده است.شاید به همین دلیل باشد که بارها و بارها رسانه ها و ورزشی نویسان بزرگ دنیا پیش بینی کرده اند که روزی ژوزه روی نیمکت یونایتد خواهد نشست.

علت احترام متقابل میان ژوزه و مجموعه یونایتد هر چه که باشد، ارزشمند است. فرقی نمی کند سر آلکس باعث آن بوده است یا خیر، مهم این است که یونایتد و ژوزه همواره تصویر زیبایی از احترام میان 2 رقیب اصلی را نشان داده اند و اهمیت این مساله با توجه به شخصیت ژوزه مورینیو بسیار بیشتر می شود. فردا بار دیگر مورینیو به دومین ورزشگاه مورد علاقه اش در انگلیس وارد خواهد شد، آیا روزی خواهد رسید که وی به عنوان سرمربی یونایتد در الدترافورد حضور داشته باشد؟

منبع:طرفداری