استیون جرارد و دیگو کوستا؛ چرا با آن ها متفاوت رفتار شد؟
در دیدار نیمه نهایی کپیتال وان کاپ در شب 27 ژانویه مقابل لیورپول، دیگو کوستا خود را به خاری در چشم همگان تبدیل کرد.
ملی پوش اسپانیایی برزیلی الاصل لندنی ها، که مانند یک آرسونیست1 دیوانه در هر سو آتش می افروخت، به زعم عده زیادی به خاطر آزاردهنده بودن اش مجرم شناخته شد. این کارها در دو برخورد با دو تن از مدافعین قرمزها به نام های امره جان و مارتین اشکرتل به اوج خود رسیدند.
برخورد با اشکرتل بدون مجازات رها شد. کوستا در حالی که درون محوطه جریمه لیورپول به دنبال یک توپ می دوید، از روی تکل بلند اشکرتل پرید اما به هنگام فرود آمدن بر زمین، پای اش با مدافع اسلواک برخورد کرد و باعث شد بسیاری فکر کنند که مهاجم چلسی عمداً آن کار را کرده است.
این صحنه بازبینی شد و مهاجم 32 میلیون پوندی ژوزه مورینیو به خاطر تقابل اش با اشکرتل محروم نشد اما به خاطر برهم کنشی که با جان داشت، توسط اتحادیه فوتبال انگلستان محروم شد.
کوستا پس از آنکه کنار خط طولی به جان رسید، به او برخورد کرده و باعث افتادن مدافع آلمانی شد. وقتی که بر روی زمین افتاد، توپ را به زمین فرستاد. کوستا تعادل اش را باز پس گرفت و دید که توپ در حال ورود به زمین است و وقتی که تغییر جهت داده و به سوی توپ یورش برد، بر روی پای راست مدافع لیورپول راه رفت.
در همان لحظه به نظر هیچ اتفاقی رخ نداد اما پس از آهسته کردن تصاویر، مشخص شد که می توان کوستا را به عمدی بودن آن کار متهم کرد. اتحادیه با بررسی صحنه های آهسته تصمیم به جریمه کردن این بازیکن اسپانیایی گرفت و وی را برای سه بازی محروم کرد. کوستا به این مسئله اعتراض کرد اما کاری از پیش نبرد.
علی رغم ماهیت مبهم هر دو اتفاق، روزنامه ها در روز بعد نه تنها با کوستا هم دردی نکردند، بلکه حتی در قضاوت های خود تردیدی نیز راه ندادند. تیتر یک روزنامه ها به این صورت بود: «ننگ کوستا» از Star، «استمپفورد بریج2» از Mirror، «دیوانه» از Mail، «دیگوی کثیف» از The Sun و «جرائم کوستا» ازTelegraph.
فقط کوستا دقیقاً می دانست که آیا از روی عناد بر روی پای جان و/یا اشکرتل رفته یا نه، چرا که چگونگی رخ دادن هر دو اتفاق به نحوی است که می توان هر کدام از آن ها را سهوی تلقی کرد اما این اتفاقات به شیوه ای برای او پاپوش ساختند که هیچ مجازاتی به خودی خود نمی توانست مجرمانه باشد.
روایت مهاجم چلسی از بدو ورودش در تابستان 2014 مشخص شد. یک «شماره 9» خشن و پرقدرت، که احتمالاً جنگیدن را بیش تر از گل زنی دوست دارد. او را در لباس غرب نشینان لندن قرار بدهید و مقداری ادویه مورینیو به او بزنید و آنگاه یک قصه بدون انتها خواهید داشت.
هرگاه که کوستا کاری انجام دهد که کم ترین مقدار حاشیه را داشته باشد، به سرعت دوربین ها عکس می گیرند، روزنامه ها فروخته می شوند و از پاپوش ساختن با آن قصه و نمایاندن آن به بدترین شکل ممکن پول به دست می آید. کوستا اولین فوتبالیستی نیست که در یک چنین مخمصه ای در انگلستان گیر افتاده باشد (به لوئیس سوارز، ماریو بالوتلی و بقیه نگاه کنید) و آخرین هم نخواهد بود.
وقتی که اتفاقات مشابهی، که اتفاقاً به هیچ وجه مبهم و نامشخص نیستند، رخ می دهد، تفاوت ها را مشاهده می کنید. یک چنین حادثه ای در روز 22 ماه مارس در جریان دیدار تیم های لیورپول و منچستر یونایتد در زمین مرسی سایدی ها رخ داد.
استیون جرارد، که بین دو نیمه به عنوان یار تعویضی به جای آدام لالانای مصدوم به میدان آمد، پس از کم تر از یک دقیقه حضور در میدان به خاطر رفتن بر روی پای آندر هررا اخراج شد. جرارد، که بلافاصله متوجه شد که چه کرده، چهره ای محزون به خود گرفت، چرا که می دانست شدیداً به باشگاه اش لطمه زده است.
بلافاصله پس از باخت 1-2 لیورپول، جرارد هم شخصاً و هم عموماً، از هم تیمی های اش و هواداران قرمزها به خاطر لحظه جنون اش یک عذرخواهی به موقع انجام داد. این عذرخواهی عمومی به نظر باعث جلب مرحمت رسانه ها شد. همان روزنامه هایی که کوستا را به خاطر چالش هایی شخصی، بی رحمانه کوبیدند، به هنگام برخورد با جرارد از دستکش های بوکس نسبتاً بچگانه استفاده کردند.
تیتر یک روزنامه ها بدین ترتیب بودند: «متأسفم» از Star، «خیلی متأسفم» از Mirror، «متأسفم» از Mailو «جرو: همه چیز تقصیر من است» از The Sun.
چه آبی، قرمز یا جایی بین این دو باشید، باید اقرار کنید که بین شیوه پوشش دادن لگد کردن های جرارد و کوستا زمین تا آسمان فاصله است.
دلیل آن این است: نابود کردن کاپیتان لیورپول بیهوده است. سنگ‌سار کردن او به طور عمومی پس از لحظه صداقت غم انگیزش، فارغ از دلیل و مدرک، سنگ دلانه، بی رحمانه و ناشایست به نظر خواهد آمد. کوستا (راست یا دروغ) هاله ای از غرور و بی پروایی پیرامون خود دارد که باعث می شود کوبیدن او مسئله ای ساده تر، کنترل پذیرتر و خوش مزه تر باشد.
در ظاهر قضیه، این غیر منصفانه به نظر می رسد.
اگر کوستا به زبان انگلیسی مسلط می بود، احتمالاً می توانست بلافاصله پس از نیمه نهایی کپیتال وان کاپ بهتر از خود دفاع کند تا اینکه چهار روز صبر کند تا مصاحبه اش با «جیسون برت» از Telegraph منتشر شود. وی به Telegraph گفت:
می توانم با علم به اینکه هیچ کار غلطی انجام نداده ام به خواب بروم؛ زیرا هرگز قصدی [برای رفتن روی پای جان] نداشتم و عمدی نبود.
اما پس از 96 ساعت، تاس انداخته شد و حکم محرومیت کوستا (نسبتاً سریع تأیید) و اجرایی شد.
نکته اخلاقی قصه ما: اگر صداقت بهترین سیاست است، به همان مقدار هم استخدام یک مدیر روابط عمومی فوق العاده خوب همینطور است. جرارد، که از نتیجه احتمالی باخبر بود، در مقابل طوفان قریب الوقوع، پیش دستی کرد. حرکتی بخردانه و کاملاً قابل انتظار از یک فوتبالیست باتجربه لیگ برتری: روایت را تحت کنترل بگیر و مسئولیت کارهای ات را بپذیر — مخصوصاً وقتی که دلیل و مدرک را بتوان به راحتی تفسیر کرد.
1- کسی که عمداً ایجاد حریق می کند [م.]
2- در زبان انگلیسی به کوبیدن پا بر زمین، «stamp» می گویند. حرکت کوستا نیز با همین فعل بیان می شود و این روزنامه تلاش کرده تا با تغییر اسم «استمفورد» به «استمپفورد» بگوید که در ورزشگاه خانگی چلسی، افرادی جمع شده اند که کارشان لگد کردن پای دیگران است و در کل منظوری این چنین داشته است [م.]
منبع:طرفداری
