جان تری؛ شیر در زمستان

قراردادش برای یک فصل دیگر تمدید شد تا کاپیتان کهنه کار چلسی راهش را در استمفورد بریج ادامه دهد...

«دفاع کردن» را «هنر انکار کردن» هم خوانده‌اند. جان تری طی زندگی حرفه‌ایش چنین هنرمندی بوده. جلوی حرکت مهاجمان را گرفته. با آن‌ها مبارزه کرده، جنگیده و حالا قرارداد جدیدش او را تا 2016 در استمفورد بریج نگاه خواهد داشت. او اکنون با گذر زمان مبارزه می‌کند. او می‌خواهد جلوی حرکت عقربه‌های ساعت را بگیرد. شیر در زمستان هم می‌خواهد بغرد.

تری همین حالا هم یکی از قدیمی‌های بزرگ بشمار می‌آید، ولی فصل بعد که بیاید احتمالا پتر چک رفته و دیدیه دروگبا کفش‌هایش را آویخته. فصل بعد که بیاید تری یگانه بازمانده اولین تیم آبی‌پوش ژوزه مورینیو خواهد بود. او تنها مرد نسل بازیکنان انگلیسی که قرار بود برای تیم ملی طلایی باشند بشمار خواهد رفت که هنوز در میدان می‌جنگد. همان بازیکنانی که در فاصله نزدیکی از هم به دنیا آمده بودند و هر یک نزدیک به 600 بازی برای تیم‌هایشان انجام دادند. مایکل اوون دو سالی است کفش‌ها را آویخته. ریو فردیناند می‌خواست در پایان فصل پیش وداع کند و فصل کنونی را در کویینز پارک رنجرز با نگاه کردن به سقوط تیمش سپری کرده. اشلی کول راهی ایتالیا شده و در صف ذخیره‌های رم قرار گرفته. استیون جرارد و فرانک لمپارد چمدان‌هایشان را برای سفر به آمریکا بسته‌اند و در این فصل هم جایی در صف بزرگان لیگ برتر ندارند. یعنی فقط او مانده: جان تری.

تری همان مدافعی است که مورینیو دو تیم چلسی در دو دوره مختلف را حول او برپا ساخت. اگر بنا نهادن تیم اول در 2005 بدیهی و ساده به نظر می‌رسید، شکل دادن تیمی دیگر حول تری در 2013 غیرمنتظره بود و دشوار. تری در فصل پیش از بازگشت مورینیو فقط در 11 بازی لیگ به میدان رفته بود و رافا بنیتس از او فقط در دیدارهای لیگ اروپا استفاده می‌کرد. تری بدل شده بود به یکی از 22 بازیکن و دیگر «کاپیتان بزرگ چلسی» بشمار نمی‌رفت. چیزی که برای مدافع بزرگی که همیشه در مرکز رخدادها قرار داشت حقیرانه بود. مورینیو وارد شد و بار دیگر تری را کانون چلسی کرد. او به تری ایمان داشت و تری اجازه نداد مورینیو از آنچه انجام داده مایوس شود. مورینیو پس از امضای قرارداد یک ساله تری گفت: «... این قرارداد به معنای سپاسگزاری از تری نیست و او بازیکن اصلی ما بشمار می‌رود» تا تاکید کند تمدید قرارداد تری از سر احساسات‌گرایی نبوده. یادمان باشد لمپارد که مورینیو سخت به او علاقه داشت با پیشنهاد تمدید یک ساله قرارداد روبرو نشد، ولی مورینیو می‌خواست تری را حفظ کند، چرا که به او نیاز دارد. اکنون آمار و ارقام نشان می‌دهند تری بهترین مدافع این فصل لیگ برتر بوده و حالا او می‌داند تا آخر 36 سالگی‌اش را در استمفورد بریج سپری خواهد کرد و احتمالا رکورد 700 بازی برای چلسی را پشت سر خواهد گذاشت.

پستی که او در چلسی برعهده دارد غبطه‌انگیز است. کمتر مدافعان میانی از حضور هافبک دفاعی مثل نمانیا ماتیچ جلوتر از خود برخوردارند و پشت سرشان دروازه‌بانی مثل کورتوا ایستاده و دو مدافع کناری‌شان مثل آزپیلیکوئتا و ایوانوویچ بازی می‌کنند. تری در مجموعه دفاعی بازی می‌کند که جاذبه رهبری‌اش، توانایی بازی هوایی‌اش و مهارت ارسال پاس‌هایش کلیدی بشمار می‌روند. مورینیو طی 18 ماه گذشته به ترکیب جان تری - گری کاهیل در قلب دفاع چلسی دست یافت و هرچند کاهیل در برهه‌هایی نزول کرد ولی تری استانداردهای خودش را از دست نداد. تری 14 ماه دیگر در چلسی پیش رو دارد و می‌داند مدافع جوان 20 ساله‌ای به صف آبی‌پوش‌ها پیوسته: کورت زوما که او را با مارسل دسایی مقایسه می‌کنند. دسایی که پیش از به دنیا آمدن زوما دو بار لیگ قهرمانان را فتح کرده بود. فاصله تری و زوما 14 سال است که نشان می‌دهد حضور دیرپای تری چگونه نسل‌های مختلف در چلسی را به هم وصل کرده.

در کنار همه این‌ها تری نشان داده که چگونه می‌توان یک فوتبالیست را تحسین کرد و زندگی شخصی‌اش را دوست نداشت. او به دلیل رویکرد نژادپرستانه‌اش بازوبند کاپیتانی تیم ملی انگلیس را از دست داد و به دلیل مسائل خصوصی‌اش رفاقت با وین بریج را. خیلی‌ها از او نفرت دارند ولی او توانسته این مسیر دشوار را بپیماید. توانسته به گذر زمان بگوید نه. شیر در زمستان هنوز می‌غرد.

منبع:یک ورزش